Niks te doen - voor hun

Ons programma zit behoorlijk vol. Dat betekent soms gehaast, de groep bij elkaar sprokkelen, en doorsjokken maar het volgende punt. De drukte van de afgelopen week heb ik wel achter me gelaten, vanmiddag had ik echt het gevoel een paar tandjes teruggeschakeld te zijn in de namiddagzon van Artas. En toen moesten we weer door. Bij een praatje met de dochter des huizes komt juist de verveling aan de orde: je leven speelt zich noodgedwongen af op een klein stukje rondom Bethlehem.

Lees meer op http://michel.klijmij.net/2007/07/11/niks-te-doen-voor-hun/